تأثیر پروتکل ترکیبی حرکت درمانی و ماساژ بر عملکرد جسمانی و کیفیت زندگی مردان مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری

کمردرد یکی از شایع ترین دردهایی است که بیش از 80% مردم در طول زندگی خود حداقل یک بار آن را تجربه می کنند. علاوه بر درد که یکی از مشکلات عمده این گونه بیماران است، وضعیت سلامت کُلی این بیماران به گونه ای است که مشکلاتی از قبیل کاهش عملکرد فیزیکی بدن، ناتوانی های اجتماعی و شغلی و استرس های روانی و یا به عبارتی کاهش سطح کیفیت زندگی نیز گریبان گیر آنها خواهد شد. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی پروتکل های حرکت درمانی موجود و ترکیب آن با ماساژ و میزان تأثیر آن بر عملکرد جسمانی و کیفیت زندگی مردان مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری انجام شد. مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی دو گروهی (گروه تجربی و کنترل) بوده که آزمودنی های هر گروه را 15 مرد مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری در نواحی l4-l5 یا l5-s1 با میانگین سنی 98/4 ±61/41 سال تشکیل می دادند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تحت پروتکل ترکیبی حرکت درمانی و ماساژ قرار گرفتند و گروه کنترل نیز در این مدت هیچگونه فعالیت خاصی نداشتند. جهت بررسی کیفیت زندگی بیماران از پرسشنامه sf-36 و برای ارزیابی عملکرد جسمانی آنها نیز از چند آزمون که با فعالیت های روزمره بیماران شبیه سازی شده بود استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ویلکاکسون، uمن ویتنی، t همبسته و مستقل در سطح معنی داری p?0/05 استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر نشان داد پروتکل ترکیبی حرکت درمانی و ماساژ، بهبود کیفیت زندگی در بُعد جسمانی(88/2, t=008/0 p=) و روانی (69/2, t= 013/0p= )و عملکرد جسمانی(061/3 , z=002/0p=) را در گروه تجربی به همراه داشته است. با توجه به نتایج بدست آمده، می توان از مزایای سودمند پروتکل های حرکت درمانی و ماساژ جهت پیشگیری و حتی بهبود مشکلات روانی ـ اجتماعی بویژه ارتقاء کیفیت زندگی و همینطور بهبود عملکرد جسمانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک استفاده نمود.